دوست ام گفت:سوال خوبی کردی شایدبه علت اینکه ما سعی نمی کنیم زیاد به یاد امام زمان مون باشیم همین ندونستن فایده هاست. دقت کنین"به یاد بودن" یکی از نشانه های دوستی و محبته و هر دوستی به یاد دوستش هست.لابد برای شما هم اتفاق افتاده که گاهی به دوستی برخورد کردیم، او پس از احوال پرسی گفته اتفاقا امروز صبح به یاد تو بودم، همین خبری که او به شما میده و می فهمید به یادتون بوده، شما رو خوشحال می کنه و محبت او رو در دل شما زیاد می کنه. او با این کارش اعلام کرده که واقعا به شما علاقه داره. ما هم هر چه بیشتر به یاد امام زمان مون باشیم، بیشتر به اون حضرت اظهار ارادت و علاقه کردیم.

نکته ی دیگه اینکه دوستی و محبت دو طرفس وقتی شما متوجه شدین دوستت تون به یاد شما بوده، شما هم بیشتر به یاد او هستین و گاهی براش دعا می کنین و...

ما هم وقتی زیاد به یاد امام زمان باشیم، متقابلا اون حضرت هم به یاد ما هستن و دعای خیر حضرت پشت سرماست.

سومین نکته اینکه یاد امام زمان بهترین کمک برای انتخاب راه صحیح و عمل درست در زندگی ماست. وقتی که با زمینه گناه و کار نادرستی مواجه میشیم اگه همون موقع به یاد امام زمان باشیم و متوجه باشیم که حضرت از حال ما با خبر هستن، این معرفت و این یاد می تونه بهترین کمک ما در ترک گناه باشه و اون زمانی که با زمینه ی کار خوب و انجام وظیفه ای برخورد می کنیم، یاد اون حضرت بهترین مشوق برای انجام اون کار خوبه وقتی گرفتاری و سختی به سراغ ما بیاد نا امید نمیشیم و خودمون رو در بن بست نمی بینیم؛ به ویژه وقتی این جمله ی حضرت یادمون بیاد که در نامه ای به شیخ مفید نوشتن:"...ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما برما پوشیده و مخفی نسیت."

http://montzer2012.blogfa.com