امام صادق(علیه‌السلام) فرمود:
مرد برای اداره منزل و خانواده خود به سه خصلت نیاز دارد که حتّی اگر در طبیعت او نباشد، [باید خود را به آن‌ها وا دارد]، آن خصلت‌ها عبارتند از:
1. خوش رفتاری
2. گشاده دستی سنجیده
3. غیرت برای حفاظت از آن‌ها.
بسیار دیده می‌شود که پیچ و مهره‌های خانواده‌ها شل شده، برخی به طلاق کشیده و برخی زمزمه طلاق دارند و می‌خواهند با آچار تکنولوژی، این پیچ و مهره ها را محکم کنند؛ امّا نمی‌دانند که این دست‌انداز تکنولوژی است که این پیچ و مهره‌ها را شل می‌کند، اگر آچار دین نبود مطمئن باشید که اینجا هم پیچ ومهره‌های شل شده‌اش خانواده‌ای بر جای نمی‌گذاشت.
خداوند، خودش دستور به تشکیل خانواده داده و برای اداره آن هم برنامه داده است، اگر می‌خواهیم زندگی‌مان همیشه روی ریل باشد و این قطار از مسیر خارج نشود، لازم است که برنامه‌هایی که خدا به ما داده، پیاده کنیم.
منتظر امام زمان علیه‌السلام بودن، افتخار و توفیقِ بسیار بزرگی است. برای همین هر مسلمان عاشقی دوست دارد نامش در زمره منتظرین حضرتش قرار گیرد. در میان کسانی هم که دَم از انتظار می‌زنند، عده‌ای به راستی منتظر بوده و عده‌ای نیز، تنها ادعای صرف داشته و به قول معروف بُلُف می‌زنند. چنان دم از امام زمان و ادعای جانفشانی در رکاب حضرتش می‌زنند که گوش فلک را کر می‌کند. اما به راستی چگونه می‌توان ادعای پوچ را از اداعای راستین تشخیص داد؟ چگونه می‌توانیم خودمان را بسنجیم و بدانیم برای مولایمان چگونه سربازی هستیم؟
هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت کند...
پیامبر صلى الله علیه و آله فرمودند: مَن سَرَّهُ أن یَستَجیبَ اللّه لَهُ عِندَ الشَّدائِدِ وَالکَربِ فَلیُکثِرِ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ
هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت کند، در هنگام آسایش، دعا بسیار کند.
(نهج الفصاحه، ح 3023)
بسم الله الرحمن الرحیم
سُبْحانَ اللهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحَانَهُ مِنْ إلَهٍ مَا أقْدَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِن قَدِیرٍ مَا أعْظَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِیمٍ مَا أجَلَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَلِیلٍ مَا أمْجَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاجِدٍ مَا أرْأفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَءُوفٍ مَا أعَزَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَزیزٍ مَا أکْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَبِیرٍ مَا أقْدَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَدِیمٍ مَا أعْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَالٍ مَا أسْنَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَنِیٍّ مَا أبْهَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَهیٍّ مَا أنْوَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنیر مَا أظْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ظَاهِرٍ مَا أخْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَفِیٍّ مَا أعْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَلِیمٍ مَا أخْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَبِیرٍ مَا أکْرَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَریمٍ مَا ألْطَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ لَطِیفٍ مَا أحْفَظَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَفِیظٍ مَا أمْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیٍّ مَا أهْدَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ هادٍ مَا أصْدَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَادِقٍ مَا أحْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَمِیدٍ مَا أذْکَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ ذَاکِرٍ مَا أشْکَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَکُورٍ مَا أوْفَاوُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَفِیٍّ مَا أغْنَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَنِیٍّ مَا أعْطَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُعْطٍ مَا أوْسَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاسِعٍ مَا أجْوَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَوَادٍ مَا أفْضَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُفْضِلٍ مَا أنْعَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْعِمٍ مَا أشَدَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِیدٍ مَا أقْوَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَویٍّ مَا أحْکَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَکِیمٍ مَا أبْطَشَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاَطَشٍ مَا أقْوَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَیُّومٍ مَا أحْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَمِیدٍ مَا أدْوَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَائِمٍ مَا أبْقَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أفْرَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَرْدٍ مَا أوْحَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَاحِدٍ مَا أصْمَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ صَمَدٍ مَا أمْلَکَهُ وَسُبْحَانَهُ مِنْ مَالِکٍ مَا أوْلَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَلِیٍّ مَا أعْظَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَظِیمٍ مَا أکْمَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَامِلٍ مَا أتَمَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَامٍّ مَا أعْجَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَجیبٍ مَا أفْخَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاخِرٍ مَا أبْعَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَعِیدٍ مَا أقْرَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَریبٍ مَا أمْنَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَانِعٍ مَا أغْلَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَالِبٍ مَا أعْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَفُوٍّ مَا أحْسَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُحْسِنٍ مَا أجْمَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَمِیلٍ مَا أقْبَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِلٍ مَا أشْکَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَکُورٍ مَا أغْفَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ غَفُورٍ مَا أکْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَبیرٍ مَا أجْبَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ جَبَّارٍ مَا أدْیَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ دَیَّانٍ مَا أقْضَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاضٍ مَا أمْضَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَاضٍ مَا أنْفَذَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ نَافِذٍ مَا أرْحَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَحِیمٍ مَا أخْلَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ خَالِقٍ مَا أقْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَاهِرٍ مَا أمْلَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِکٍ مَا أقْدَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَادِرٍ مَا أرْفَعَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَفِیعٍ مَا أشْرَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَریفٍ مَا أرْزَقَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ رَازِقٍ مَا أقْبَضَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قَابِضٍ مَا أبْدَأهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَادٍ مَا أقْدَسَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ قُدُّوسٍ مَا أطْهَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَاهِرٍ مَا أزْکَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ زَکِیٍّ مَا أبْقَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَاقٍ مَا أعْوَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَوَّادٍ مَا أفْطَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ فَاطِرٍ مَا أوْهَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ وَهَّابٍ مَا أتْوَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ تَوَّابٍ مَا أسْخَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَخِیٍّ مَا أبْصَرَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَصِیرٍ مَا أسْلَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ سَلَامٍ مَا أشْفَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَافٍ مَا أنْجَاهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُنْجٍ مَا أبَرَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ بَارًّ مَا أطْلَبَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ طَالِبٍ مَا أدْرَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُدْرِکٍ مَا أشَدَّهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ شَدِیدٍ مَا أعْطَفَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتَعَطِّفٍ مَا أعْدَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ عَادِلٍ مَا أتْقَنَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مُتْقِنٍ مَا أحْکَمَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ حَکِیمٍ مَا أکْفَلَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ کَفِیل مَا أشْهَدَهُ وَ سُبْحَانَهُ وَ هُوَ اللهُ الْعَظِیمُ وَ بِحَمْدِهِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إلَهَ إلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أکْبَرُ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إلَّاَ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ دَافِعِ کُلِّ بَلِیَّةٍ وَ هُوَ حَسْبِی وَ نِعْمَ الْوَکِیل .
صدق الله العلی العظیم
در کتاب مصباح الکفعی و بحارالانوار از حضرت علی علیه السلام روایت شده که فرمود:رسول خدا فرمودند:پشت مقام ابراهیم در حال نماز بودم که جبرئیل به من گفت:ای محمد می بینم که نسبت به امّت خود حریص هستی در حالی که خداوند نسبت به بندگان خود مهربان است.سپس پیامبر خطاب به جبرئیل فرمود:ای برادرم،تو دوست من و دوست امّت منی؛دعایی مرا یاد بده که امّت من،پس از من،مرا یاد کنند.پس جبرئیل گفت:سفارش می کنم تو را به امت خود امر کنی تا سه روز در ایام بیض(روز سیزدهم،چهاردهم،پانزدهم)هر ماه روزه بگیرند و این دعای شریف را بخوانند.براستی که حاملان عرش ،عرش را به برکت این دعا حمل می کنند و به برکت این دعا آنان به روی زمین می آیند و به آسمان می روند.واین دعایی است که بر روی درها،اتاقها،دیوارها و منازل بهشت نوشته شده،و با این دعا درهای بهشت گشوده می شوند و مردم در روز قیامت با این دعا محشور می شوند.وهرکس از امت تو این دعا را بخواند خداوند عذاب قبر را از وی برمی دارد و وی را از بزرگترین ترسها،و آفات دنیا و آخرت،به خاطر این دعا حفظ می کند و او را از عذاب آتش می رهاند .
حضرت میکائیل مسئول رزق و روزی موجودات است
حضرت میکائیل علیه السلام یکی از فرشتگان مقرب درگاه الهی است. هریک از فرشتگان مأموریت خاصی دارند. با توجه به روایات مشخص می‌شود که حضرت میکائیل علیه السلام یک وظیفه خاص دارد که عبارت است از ریاست ملائکه‌ای که مسئول رساندن رزق و روزی به مخلوقات هستند.
در مورد مأموریت حضرت میکائیل علیه السلام در روایات آمده است:
پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: ... أَمَّا مِیکَائِیلُ فَصَاحِبُ کُلِّ قَطْرَةٍ تَسْقُطُ وَ کُلِّ وَرَقَةٍ تَنْبُتُ وَ کُلِّ وَرَقَةٍ تَسْقُط... صاحب هر قطره بارانی که می‌بارد، هر برگ درختی که رشد می‌کند و هر برگی که فرو می‌افتد، میکائیل است.
لذا می‌توان گفت که وظیفه اصلی حضرت میکائیل علیه السلام نظارت بر باران و گیاهان و در واقع مسئول رزق و روزی موجودات است.
اما گاهی حضرت میکائیل علیه السلام با دیگر فرشتگان نیز همکاری دارد، به‌عنوان نمونه امام صادق علیه السلام فرمودند: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى بَعَثَ أَرْبَعَةَ أَمْلَاکٍ فِی إِهْلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ جَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ إِسْرَافِیلَ وَ کَرُوبِیل. خداوند تبارک و تعالی، به چهار فرشته (جبرئیل، میکائیل، اسرافیل، کروبیل) مأموریت داد که قوم لوط را هلاک کنند.
منبع:farhangnews.ir
یا یاد خدا دلها آرامش مییابد
امروزه با توجه به مشکلات جوامع صنعتی و روزمرگی‌ها، انسان‌ها به صورت چشم‌گیری گرفتار احساس پوچی شده‌اند، که البته این بی‌هدفی و احساس پوچی کاملاً با آموزه‌های توحیدی بیگانه است.
خدا از راه های گوناگون و متفاوت قابل شناخت و اثبات است
خدا از راه های گوناگون و متفاوت قابل شناخت و اثبات است. راه هایی که بعضی بسیار ساده و در خور فهم عموم است و بعضی در حدّ متوسط و بعضی بسیار دشوار و پیچیده اند. براهین خداشناسی به سه طریق برهان فطرت و برهان نظم و برهان علیت تقسیم شده اند.
در قیامت هیچ کس به درد هیچ کس نخواهد خورد، در آنجا هر کس خودش تنها با اعمال خود می ماند و شفاعت نیز در هر حالتی پذیرفته نیست!
روز قیامت از جاهایی است که در آن عذرخواهی کردن و توبه و اظهار پشیمانی هیچ فایده ای ندارد.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْیَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ»: اى کسانى که کافر شده اید، امروز عذر نیاورید، در واقع به آنچه مى کردید کیفر مى یابید.
در قیامت هر کس دعا کند مستجاب نمی شود؛ «وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُوْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ».
در قیامت هیچ کس به درد هیچ کس نخواهد خورد، در آنجا هر کس خودش تنها با اعمال خود می ماند و شفاعت نیز در هر حالتی پذیرفته نیست!
.: Weblog Themes By Pichak :.
