منتظر امام زمان علیه‌السلام بودن، افتخار و توفیقِ بسیار بزرگی است. برای همین هر مسلمان عاشقی دوست دارد نامش در زمره منتظرین حضرتش قرار گیرد. در میان کسانی هم که دَم از انتظار می‌زنند، عده‌ای به راستی منتظر بوده و عده‌ای نیز، تنها ادعای صرف داشته و به قول معروف بُلُف می‌زنند. چنان دم از امام زمان و ادعای جانفشانی در رکاب حضرتش می‌زنند که گوش فلک را کر می‌کند. اما به راستی چگونه می‌توان ادعای پوچ را از اداعای راستین تشخیص داد؟ چگونه می‌توانیم خودمان را بسنجیم و بدانیم برای مولایمان چگونه سربازی هستیم؟

اصلا یکی از حکمت‌های این غیب آزمایش مومنین است تا معلوم شود چه کسانی تا آخر روی پیمان ولایت امام زمانشان ایستادگی می‌کنند؟

 باید توجه نمود که در این زمان که توفیق ظهور حضرتش از ما سلب شده است، برای اثبات ولایتمداری نسبت به آن حضرت، ملاک و معیاری مشخص قرار دارد و آن ولایت فقیه است که امروزه در شخصیت مقام معظم رهبری تجلی کرده است. هر عقلی سالمی این نکته را تصدیق می‌کند که وقتی فرمانده غایب است باید از جانشین او پیروی نموده و دستورات او را نصب‌العین خود قرار داد. در واقع گردن نهادن به ولایت ایشان، مشق و تمرین پذیرش ولایت امام زمان است. این عصر و زمان، هنگامه تقویت روحیه ولایتمداری و کسب آمادگی برای پذیرش عاشقانه ولایت امام معصوم است.

حال هرکه می‌خواهد خود را محک بزند و بداند که

تا چه اندازه می‌تواند پایبند دستورات امام زمان باشد، باید به اطاعت پذیری خویش نسبت به رهبری جامعه اسلامی توجه کند. چرا که او به اعتقاد شیعیان نائب و جانشین ولی خداست و تا زمانی که ناخدای این کشتی ظهور ننموده است، سکاندار این عرصه، ولی فقیه بوده که امام زمان عجل الله تعالی فرجه، خود ولایت فقیه را حجت، و ولی‌فقیه را نائب خویش دانسته است. آنجا که فرمود:

«أَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعوُا فیها إِلى رُواهِ حَدیثِنا، فَإِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَأَنَا حُجَّهُ اللّهِ عَلَیْهِمْ

امّا در رویدادهاى زمانه، به راویان حدیث (فقهای شیعه) ما رجوع کنید. آنان، حجت من بر شمایند و من، حجّت خدا بر آنانم». [1]

اکنون برای اینکه بتوانیم خود را بسنجیم و بدانیم که حال و روز ما در زمان ظهور امام زمانمان چگونه است و به چه میزان می‌توانیم تسلیم اوامر و نواهی ایشان باشیم، باید زندگی، رفتار و افکار خود را با انتظارات مقام معظم رهبری بسنجیم. ببینیم سبک زندگی ما تا چه اندازه مورد تایید ایشان است و توصیه‌های ایشان در این رابطه را به چه میزان پذیرفته و عمل کرده‌ایم؟ در جهت گیری‌های سیاسی خود تا چه اندازه معیارها و ملاک‌هایی که ایشان مطرح می‌کنند را، شاخص خود قرار می‌دهیم؟ پرهیز از تجمل‌گرایی وصرفه‌جویی که بارها مورد تاکید ایشان بوده است را در زندگی خود جاری نموده‌ایم؟ حمایت از کالای ایرانی و اقتصاد مقاومتی  را چه مقدار جدی گرفته‌ایم؟ و...

خلاصه هر کس می‌خواهد آمادگی لازم را برای پذیرش عاشقانه مولایش آماده کند، چشم و گوشش به دهان  رهبر و مقتدایش باشد.